Bir şeyin ne oldugunu bulana kadar bazen hayatta ne olmadığını duyarak başlayabiliriz.
Kimi zaman bu şey gerçekten ”benim için mi?” ‘nin cevabını ararken uzun turlar atarız zihinde. Peki ya hisse dönsek ve bu seçtiğim yer, kişi, topluluk, hareket, yiyecek bana ve çevreme fayda, huzur denge getiriyor mu ? Tane tane dengesizliği nerelerde hissediyorum, kimin yanında, kaç saat uykudan sonra, ne yediğimde ve nasıl hareketlerde, etkinliklerde bulunduğumda merkezimden uçak düşüyorum. Pratik ettikçe çok net enerji bedeninde anlamaya başlarsın, dikkatini sivrilttikçe sana ait olmayan sözler daha az çıkar, tetiklendiğin anlar azalır veya anlaşılmamış hissetmezsin en derininde yumuşak sakin ve akışkan, güne devam edebilir bir enerjin vardır. Bir sonraki seçimini ajandan ve planlarının ötesinde sorumluluklarını aldığın ve fakat tekrar gözden getirdiğin bir yerden verirsin.
Hepimizde aynı yaşam enerjisi var ve sadece bunu neye, kime, ne kadar verdiğimizi seçişimize göre hayat deneyimimiz değişiyor.
Dikkat sert bir şey değil odaklı ve sakin bir salınımdır, dışarıda olanla beraber bütünün içinde merkeziyle ilgilenir. Dikkat kendine ve bir başkasına verebileceğin en degerli hediyedir. Dikkatli bir şekilde nefesi takip ederken bedende dalgalanan yaşam enerjisiyle bağlanırız ve bu An’da kalma halini hayatın içinde her şeye yaymaya başlarız.
Yoga pratiğindeki pozlar gibi dengede kalabilmek çelik gibi sabit olmayı değil esneyebilmeyi, akışkanlığı, yükseliş ve alçalışlarıyla devinim halindedir.
Bakışlarımız gibi (drishti) niyete içeriye odaklı konsantrasyonumuz genişler ve denge pozlarında olduğu gibi bulunacak bir şey değildir.
Doğada her şey kendini dengeler, nereye yaslanacağını bilir mesela ağaç, hangi yöne ne kadar büyüyeceğini hesaplamadan güneş gördüğü yerlerini çoğaltarak.
Dengeyi bulmak başta biraz çaba gerektirir elbet bir şeylerde çabasızlaşmak belli bir zaman, teknik ve dikkatle gelir. Ancak uyumlandıkça, esnek dayanıklılığı anımsadıkça (resilience) sımsıkı tutunmadan sürece ve nefese geri çağırdıkça dikkati, düşmeninde dengeye dahil oluşuna uyanırsın.
Tutunmadan,
sürece odaklanarak
çalışmanı oyunla
durgunluğunu hareketle
tek başınalığını sosyalleşmeyle
disiplinini özgürlükle
kontrol ettiğin anlarla
bırakabildiklerini
beraber götürdükçe
Kaçakları farkedebildikçe
Eneji bedenini okudukça
Efor ve teslimiyet arasında gidip gelir denge
